วันหนึ่งเวลากลางวัน นายประยงค์ ตั้งตรงจิตร เจ้าของห้างขายยตราใบโพธิ์ กินข้าวเสร็จแล้วก็ไปอาบน้ำที่ริมแม่น้ำเจ้าพระยา ตรงหน้าตลาดท่าเตียน เพราะปกติชอบไปอาบตอนนั้นเสมอ
บังเอิญวันนั้นมีคลื่นใหญ่ซัดเรือมะนาวล่ม มะนาวลอยน้ำมาเป็นแพ นายประยงค์นึกเสียดายรีบว่าไปเก็บมะนาว เนื่องจากไม่มีภาชนะเก็บจึงคิดจะนำมะนาวไปฝังดิน แต่พอเหยียบดินเท่านั้นเองเท้าซ้ายที่กดลงไปก็รู้สึกว่ามีสิ่งหนึ่งมาพันรอบขาเอาไว้จากความรู้สึกของเขา เหมือนกับว่ามันเป็นเส้นผมแต่ลื่น และเย็นเสียยิ่งกว่าน้ำแข็ง พอพันเท้าแล้วก็รู้สึกหมดแรงจวนจะจมน้ำอยู่แล้ว พูดไม่ได้ร้องไม่ออก แม้แต่เดินยังเดินไม่ไหว เด็กชายประยงค์แข็งใจออกแรงเอามือปัดเส้นนั้น แต่กลับปัดไม่ถูก เหมือนมันไม่มีรูปร่างตัวตน เมื่อขณะที่เขาจวนจะจมน้ำ ทันใดด้วยเดชะบุญช่วย ทำให้นึกถึงพระคาถาขับผีน้ำ ที่เคยเรียนมากับพระธุดงค์แล้วเส้นผมผีที่พันเท้าอยู่ก็หลุดออกมาทันที จากวันนั้นจนถึงแก่กรรมนายประยงค์ไม่เคย ลงอาบน้ำในแม่น้ำอีกเลย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น